Het bewegende beeld ‘Verity walking in dress’ is een innovatieve creatie van de Londense kunstenaar Julian Opie, geboren in 1958. Verity is een Engelse meisjesnaam en betekent ‘waarheid’ en ‘echtheid’.

Opie combineert in zijn werk het minimalisme van popart met hedendaagse digitale technieken. De combinatie van verschillende kunstvormen maakt dat zijn werk inspireert tot bespiegeling en zelfreflectie. Zijn stijl wordt gekenmerkt door eenvoud en diepte en hij heeft een grote fascinatie voor het menselijk lichaam.

In ‘Verity walking in dress’ gaan kunst, beweging en een verhaal naadloos in elkaar over. Opie wil hiermee de complexiteit van identiteit en beweging verkennen. Door Verity met digitale pixels te vereenvoudigen tot basisvormen, creëert hij een tijdloos en toegankelijk werk.

‘Verity walking in dress’ is niet alleen een kunstwerk. Het is ook een beschouwing op de verschillende vormen van menselijke expressie, met name in de mode. Door Verity’s elegante pas en vloeiend bewegende jurk daagt Opie je uit om na te denken over de manier waarop je jezelf presenteert en de rol die kleding speelt bij het vormen van je identiteit.

KAWS is het pseudoniem van Brian Donnely, een Amerikaanse graffiti-artiest en ontwerper. Hij werd in 1974 geboren in New Jersey. Als puber bedacht hij de tag KAWS, de handtekening die hij bij zijn graffiti zette. Het woord KAWS betekent niks. Hij koos het puur omdat hij vond dat de letters grafisch een mooi beeld vormden.

In de jaren negentig werkte KAWS als illustrator bij Disney. ’s Nachts plaatste hij met zijn spuitbussen parodieën van bekende advertenties op billboards en bushokjes. De urban artist werd bekend door zijn streetart en begon ook driedimensionale fantasiefiguren te creëren.

Zijn faam explodeert in 1999 als zijn karakter Companion tot leven komt als speelgoed. De vinylpop Companion is gebaseerd op Mickey Mouse. De gestileerde Mickey van KAWS heeft een ontroerender, melancholischer uitstraling dan het origineel. De 500 art toys waren direct uitverkocht. Companion ging een eigen leven leiden in allerlei formaten, kleuren en verschijningsvormen.

Ook andere figuren, zoals The Simpsons, Snoopy en Tweety worden herschapen met het KAWS-signatuur: twee X-en in plaats van ogen en het hoofd in de vorm van de gekruiste botten van de piratenvlag. Grote samenwerkingsverbanden met onder andere Dior, Louis Vuitton, Alicia Keys en Jay-Z volgen.

KAWS zegt met zijn werk geen boodschap uit te willen dragen: “Iedereen heeft zijn eigen achtergrond en iedereen maakt van het werk iets dat hij of zij ziet, of wil zien. Ik probeer niet bepaalde personen te bereiken of een boodschap over te brengen. Daar heb ik geen controle over en dat zou ik ook niet willen. Het zou vreselijk zijn als iedereen dezelfde gedachten over mijn werk zou hebben.”

Voor de jonge kunstliefhebber: er is een tijd geweest dat mobiele telefoons niet bestonden en dat mensen in telefooncellen op straat konden bellen als ze onderweg waren. De Britse kunstenaar die ‘Wring ring’ maakte, heet Alex Chinneck en is geboren in 1984. Hij kent de telefooncellen uit zijn jeugd en omdat men in Engeland vindt dat ze in het straatbeeld horen, zijn ze niet allemaal verdwenen.

Alex Chinneck is bekend om zijn grootschalige kunstinstallaties in de publieke ruimte, die architectuur en beeldhouwkunst op een speelse, en vaak surrealistische wijze, combineren. Hij transformeert alledaagse objecten en gebouwen in spectaculaire visuele paradoxen. Zo liet hij bakstenen smelten, stenen zweven en gebouwen van vier verdiepingen buigen en openritsen.

De telefooncel in het werk ‘Wring ring’ maakt een draai van 720 graden en maakt deel uit van een serie waarin Chinneck iconisch straatmeubilair transformeert in popart. Terugkerend thema daarbij is dat de kunstenaar ons begrip van vertrouwde objecten en materialen tart. ‘Wring ring’ is een vervolg op zijn geknoopte brievenbus ‘Alphabetti Spaghetti’, die in 2019 van de ene op de andere dag in meerdere Britse steden verscheen.

Voor zijn telefooncel lijkt Chinneck een halve ton metaal in een draaivorm gewrongen te hebben, inclusief de ruitjes die ook meedraaien. Je kunt het werk zien als een speelse toevoeging aan Gelderlandplein, maar ook als een object dat het gewone ongewoon maakt en daarmee de verwachtingen en beperkingen in je denken uitdaagt.

De uit de kluiten gewassen hond die voor je staat is een werk van Tom Claasen, een Nederlandse kunstenaar die in 1964 het levenslicht zag. Claassen is vooral bekend om zijn dierenbeelden. Aan de Paul Hufkade in IJburg staat een imposant nijlpaard en langs de A6 bij Almere wordt de automobilist verrast door een groep van vijf levensgrote olifanten.

Over kunst in de openbare ruimte heeft Claassen eens gezegd: “Je probeert het toegankelijk te maken. Als de mensen er niets van begrijpen, heb je je doel gemist en is het ook niet leuk. Een beetje lief, dat mag best. De omgeving is dus heel erg belangrijk en ik kan het niet nalaten om het ook leuk te maken.”

Op de vraag waarom dieren zo vaak het onderwerp van zijn werk zijn, zegt de kunstenaar: “Ze trekken aan, omdat ze herkenbaar zijn. Daardoor gaan mensen ernaar kijken. Maar ik probeer ze altijd op een gegeven moment weer terug te stoten. Ik ben een mensenlokker. De figuren proberen je te charmeren, en als ze dan je aandacht hebben, ga je beter kijken. Naar het materiaal, naar de vorm, naar hoe ze in de ruimte staan.”

Door te schrappen en de vorm globaal te maken, blijft de essentie van het object over en komt Claassen snel bij de meest archetypische vorm. Zijn sculpturen zijn solide en robuust, maar ook benaderbaar en toegankelijk voor een groot publiek.

Het hoofdthema van het werk van Claassens is het oppervlak van de beelden, de huid. Zijn werk nodigt uit tot aanraken en staat vrijwel nooit op een sokkel . Zo ook bij dit kunstwerk ‘Hond’, dat braaf buiten het winkelcentrum staat te wachten op zijn baasje.

Erwin Wurm werd in 1954 geboren in Oostenrijk en staat bekend om het breken van de regels van de beeldhouwkunst en om het maken van social sculptures. Hij zet bekende objecten op hun kop en vermenselijkt alledaagse voorwerpen op een vaak humoristische en ongemakkelijke  wijze. Bij ‘Big Disobedience’ vervangt hij met een groot pak de menselijke gestalte. Het beeld is onderdeel van een grote serie figuren zonder hoofd. Het hoofd laat hij weg om de aandacht volledig te vestigen op de kleding als object, in plaats van status en persoonlijkheid te geven aan de mens.

Absurdisme, sarcasme en humor helpen Wurm om sociale en filosofische kwesties aan de orde te stellen: “Voor mij is humor in de eerste plaats een manier om de aandacht van mensen te trekken. Ik wil er mensen mee aanzetten om beter naar de dingen te kijken. ‘Big Disobedience’ is kritiek op onze samenleving, mentaliteit en levensstijl. De titel is ontleend aan Henry David Thoreau’s essay ‘Civil Disobedience’ uit 1849, dat gaat over politieke en sociale correctheid.

De allereerste sculptuur die Daniel Firman maakte door zijn lichaam te boetseren, was aanvankelijk een performance, waarbij hij een groot aantal voorwerpen op zijn lichaam stapelde. De Franse kunstenaar, die werd geboren in 1966, zette de performance om in een serie sculpturen, als tastbare herinnering aan de ervaring. De werken van Firman ontstaan vaak uit een gebaar, een proces of een performance.

De opeenhoping van herkenbare, afgedankte materialen die je ziet in ‘Gathering’ is geen willekeurige verzameling. Firman stelt de objecten samen, verbuigt en beschildert ze en creëert zo een geheel dat doet denken aan plastiglomeraten, een samensmelting van plastic en steen. Niets ervan kan worden hergebruikt of teruggewonnen. Het werk benadrukt Firmans belangstelling met de scheiding tussen lichaam en object, tussen menselijke activiteit en de natuur. Als je om het beeld heenloopt en ernaar kijkt, word je er misschien van bewust dat de objecten die wij achterlaten ons nooit echt verlaten. Firman zet de tijd en de actie voor even stil. Een wankel evenwicht.

De ‘Gathering’-serie is geïnspireerd op de ideeën van danser en choreograaf Rudolf von Laban, die onderscheid maakt tussen verzamelen en verspreiden. Twee handelingen die de mens sinds het begin der tijden uitvoert. Gathering is het gebaar dat naar het lichaam toekomt en scattering is het gebaar dat van het lichaam af beweegt. Beide handelingen zijn verbonden met de adem, met dans en met de interactie tussen de mens en zijn directe omgeving. Hoewel het werk er chaotisch uitziet, suggereert de manier waarop het lichaam, gevormd naar de kunstenaar zelf,de chaos ordent een soort structuur. Het ‘dragen’ transformeert de wanorde naar een vorm die wij begrijpen, en waarderen als kunst.

‘Victoria’, gemaakt door Marcus Harvey, is een bijzonder werk in de collectie van Gelderlandplein. Marcus Harvey, die werd geboren in 1963 in het Verenigd Koninkrijk, was een bekend en prominent lid van de Young British Artists, een groep die de Britse kunstscene in de jaren negentig radicaal transformeerde.

Speciaal voor Gelderlandplein maakte Harvey een groene versie van zijn bronzen beeld ‘Victoria’. De sculptuur stelt een leeggelopen voetbal voor en staat symbool voor de vergane glorie van het Engelse voetbal op de internationale velden. De keuze voor groen kun je zien als een verwijzing naar het gras van het speelveld. Een subtiele, maar krachtige verbinding met het thema van het beeld.

‘Victoria’ maakt deel uit van Harvey’s bredere onderzoek naar nationale symbolen en hoe deze de culturele identiteit en geschiedenis weergeven. Het beeld is niet alleen een symbool voor vervlogen tijden, maar ook een ode aan voetbal, een sport die diep is geworteld in het hart van velen en die vaak een weerspiegeling is van zowel nationale trots, als  sociale kwesties. Voetbal roept een gevoel van saamhorigheid op, verbindt mensen van verschillende achtergronden en is  een sport die toegankelijk is voor iedereen, wat het uniek maakt. Raak het kunstwerk daarom vooral even aan en voel  de verbinding, de trots en de glorie van het spel.

‘Sumoringer’ van de Oostenrijke kunstenaar Erwin Wurm, geboren in 1954, is onderdeel van een serie hoofdloze figuren. Door de hoofden weg te laten legt Wurm de nadruk op de kleding die hier dient als symbool voor status en identiteit. De aandacht gaat hierdoor niet naar de persoonlijkheid van de mens die de kleding draagt.

Erwin Wurm is bekend om zijn innovatieve en soms speelse benadering van de beeldhouwkunst. Hij noemt zijn werk sociale sculpturen. Wurm verandert alledaagse objecten en situaties in kunstwerken, die zowel humoristisch zijn, als een diepere laag hebben. Hij nodigt je uit om na te denken over de grote sociale en psychologische vraagstukken van onze maatschappij.

‘Sumoringer’ is hier een goed voorbeeld van: het laat zien hoe kleding en uiterlijke kenmerken onze waarneming van andere mensen bepalen. Hoewel het werk geen hoofd heeft, zit het toch vol expressie door de houding en het pak van de sumoworstelaar. Het beeld laat je nadenken over de rol van het uiterlijk en de impact van culturele symbolen in onze samenleving. De keuze voor een sumoworstelaar – die staat voor groot en sterk – in combinatie met het ontbreken van het hoofd, versterkt Wurms boodschap over de manier waarop we aan mensen status en kracht toekennen.

‘Big coat’ is één van de drie kunstwerken van Erwin Wurm die op Gelderlandplein te zien zijn. De Oostenrijkse kunstenaar die werd geboren in 1954, staat bekend om zijn vermogen om het dagelijks leven op humoristische wijze weer te geven.

‘Big coat’ staat in het levendige hart van het winkelcentrum en is een levensgrote sculptuur, die je uitdaagt om na te denken over de rol die kleding heeft bij het uitdragen van je identiteit en je sociale status. Het beeld is gemaakt van gepolijst aluminium en toont een oversized jas die de menselijke vorm verhult en daarmee vraagtekens plaatst bij de gebruikelijke percepties over zelfbeeld en maatschappelijke normen. Door het hoofd van het beeld weg te laten, laat Wurm zien dat hij elke vorm van persoonlijkheid probeert te elimineren. Hij richt zich lieverop de kleding als object, dan dat hij identiteit en karakter geeft aan de gestalte van de mens.

Erwin Wurm wil jou na laten denken over de manier waarop je jezelf laat zien door middel van je kledingkeuze en hoe deze keuze van invloed is op je zelfbeeld en sociale status.

Waar gaat ze heen, wat is haar doel? Is ze op zoek naar avontuur, of heeft ze iets recht te zetten? Hoewel haar vastberaden gezicht suggereert dat ze wel degelijk een echte missie heeft, is de vrouw misschien gewoon iets te laat voor een afspraak, of geniet ze simpelweg van haar wandeling.

Welkom in de fascinerende wereld van de Amerikaanse kunstenaar Donald Baechler, die in 1956 werd geboren. De schilder en beeldhouwer wordt geassocieerd met het neo-expressionisme van de jaren tachtig en staat bekend om zijn eenvoudige, iconische vormen die een bijna primitieve kwaliteit hebben. De platte vorm benadrukt deze eenvoud en maakt het figuur direct herkenbaar en iconisch.

Als je voor ‘Walking figure’ staat, word je getroffen door de dynamische, grappige en eigenzinnige uitstraling van de jonge vrouw. Maar wat gaat er schuil achter het oppervlak van dit op het eerste gezicht eenvoudige bronzen beeld? Het kunstwerk nodigt je uit om na te denken over wat beweging en stilstand betekenen, en om de diepere betekenis te ontdekken achter het ogenschijnlijke stilstaan van de vrouw.

Hoe je het beeld ook interpreteert en wat ook de bestemming van de ‘Walking Figure’ is, het werk is een speelse herinnering aan het feit dat kunst net zo goed gaat over verbeelding en verkennen, als over vorm en structuur.